Jakie metody stosuje się w celu zwalczania bakterii Legionella

Metody i ich właściwości

Wady

Obróbka termiczna
Najbardziej rozpowszechnioną metodą zwalczania Legionelli jest dezynfekcja termiczna.
Legionella zaczyna ginąć przy temperaturach powyżej 60°C, co  umożliwia jej  zwalczanie  przez  podgrzanie  skażonej instalacji.

•   Konieczne jest uzyskanie temperatury ok. 70°C i jej utrzymywanie w całej instalacji przez  wiele minut. Jest to rzadko możliwe w typowych instalacjach, ponieważ temperatura wody spada na drodze do punktów czerpania.

•     Nie wszystkie punkty czerpania są dostępne (np. w budynkach mieszkalnych).
•     Zagrożenie oparzeniem, jeżeli ciepła woda szybko dociera do punktów czerpania.
•     Zwiększone osady kamienia kotłowego grożą uszkodzeniem instalacji.

•   Rozszerzalność    cieplna     może    spowodować    nieodwracalne    szkody i nieszczelności w starszych instalacjach.
•   Ta metoda nie likwiduje biofilmu zawierającego zarazki, które mogą rozmnażać się w okresach pomiędzyjej zastosowaniami.

Naświetlanie promieniami UV
Ta metoda nie wymaga stosowania środków chemicznych.
Wystarczająca ochrona jest zapewniona przy niskim poziomie bakteryjnego skażenia wody.

•    Przy wysokich poziomach skażenia bakteriami Legionella skuteczność ich zabijania jest niewystarczająca i konieczne są dodatkowe szokowe zabiegi dezynfekcji np: dwutlenkiem chloru.
•    Do uzyskania wystarczającej intensywności promieniowania UV potrzebne są stosunkowo  duże  urządzenia.  Ponadto w przypadku  niecałkowitego zniszczenia bakterii, cała procedura jest nieskuteczna.
•    Ta metoda nie działa na będący bazą dla rozmnażania się bakterii z biofilmu  w rurociągach.

Filtrowanie
Mikrofiltry   lub  filtry   membranowe   mogą  zatrzymywać bakterie, wirusy, zawiesiny i inne niepożądane składniki wody.

•    Niedostateczna     ochrona     przed     bakteriami     Legionella     i     innymi mikroorganizmami, które mogą występować w przewodach prowadzących do punktów czerpania wody.

•     Ta metoda nie działa na biofilm.

Roztwór podchlorynu sodu
Skuteczne   rozwiązania   alternatywne   opierają   się   na zastosowaniu  środków dezynfekujących,  które zwalczają zarówno czynniki chorobotwórcze, jak i biofilm. Jako środek dezynfekujący często wykorzystuje  się chlor w  postaci roztworu podchlorynu dozowanego do instalacji wodnej.
 
 
 

Dwutlenek chloru
Dwutlenek chloru staje się coraz powszechniej stosowanym środkiem dezynfekcyjnym przeciwko bakteriom Legionella.

•   Legionella jest dużo bardziej odporna na działanie chloru niż  wiele innych bakterii, jak np. Escherichia coli.
Poprzez eksperymenty wykazano, że aby uzyskać ten sam poziom eliminowania bakterii chlor musi działać na bakterie
Legionella 40 razy dłużej niż na bakterie E. coli.
•   Tylko wolne bakterie Legionella podlegają działaniu podchlorynu, ponieważ podchloryn nie niszczy i nie penetruje biofilmu.
Nadwyżka chloru rzędu co najmniej 2 ppm pozwala zredukować ilość Legionelli w rurociągach z biofilmem do poziomu niższego od dopuszczalnej ilości 100 CFU (jednostek tworzących kolonie) w 100 ml wody.

Zalety

•   Dwutlenek chloru  ma  działanie dezynfekcyjne dużo  bardziej  skuteczne niż chlor w identycznym stężeniu. •   Przedłużone działanie dwutlenku chloru zapobiega także skażeniu wtórnemu w przypadku braku przepływu wody! •   Efekt   selektywny;    nie   powstają   toksyczne   chloraminy   lub   związki trójchlorowcopochodne (TCM), a smak i zapach wody nie ulegają zmianie. •   Kluczową zaletą dwutlenku chloru jest to, że atakuje on i niszczy zarówno wolne czynniki chorobotwórcze, jak i biofilm oraz warstwy korozyjne. •     Rozkład biofilmu zapobiega wtórnemu skażeniu instalacji wody.